“Τα ακόλουθα έτη οι αναρχοκομμουνιστές επικεντρώθηκαν στη διάδοση πληροφοριών σχετικά με τον αναρχισμό, μέσω προφορικής και γραπτής προπαγάνδας. Αν και η δουλειά τους ήταν παρόμοια με αυτήν των Ιρλανδών αναρχικών σήμερα, οι συνθήκες στις οποίες δρούσαν ήταν πολύ πιο δύσκολες. Αντιμέτωποι με διαρκή αστυνομική καταστολή, ορισμένοι αναρχικοί στράφηκαν σε πιο βίαιες μεθόδους. Τέσσερις από αυτούς συνελήφθησαν το 1910, μετά την ανακάλυψη εξοπλισμού παρασκευής εκρηκτικών. Αυτή ήταν η ευκαιρία που περίμεναν οι Αρχές προκειμένου να καταστείλουν μαζικά τους χώρους πολιτικής διαφωνίας. Εκατοντάδες συνελήφθησαν. Στο τέλος, 26 άτομα παραπέμφθηκαν σε δίκη. Είχαν κατηγορηθεί ότι σχεδίαζαν να σκοτώσουν τον αυτοκράτορα, αλλά στην πραγματικότητα δικάζονταν για τα αναρχικά τους πιστεύω. Εκτός από δύο κατηγορουμένους, όλοι οι υπόλοιποι καταδικάστηκαν σε θάνατο. Για τους 12 η θανατική ποινή μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Οι άλλοι 12 εκτελέστηκαν, συμπεριλαμβανομένου του Κοτόκου. Μετά την εκτέλεσή του, πολλοί ακτιβιστές αυτοεξορίστηκαν. Όσοι έμειναν στη χώρα υπέστησαν επανειλημμένες φυλακίσεις.“
1918 εξέγερση στους ορυζώνες της Okayama