Διατρέχοντας τις σελίδες της ανθρωπότητας, από την αυγή των εποχών μέχρι τις σημερινές, μετανεωτερικές ημέρες, μπορούμε να παρατηρήσουμε κάποια ελάχιστα κοινά χαρακτηριστικά των κοινωνικών συνόλων, ανεξάρτητα τον τόπο ή τον χρόνο δράσης τους.
Ένα από αυτά, η ύπαρξη των μύθων. Οι μύθοι είναι αφηγήσεις που, ως επί το πλείστον, εμπεριέχουν δράσεις θεών ή ηρώων και προσπαθούν να επεξηγήσουν φυσικά φαινόμενα, να αποσαφηνίσουν άγνωστες πτυχές του κόσμου ή να προτείνουν ηθικές νόρμες και κοινούς αξιακούς κώδικες.
Θα μπορούσαμε να πούμε, με βάση αυτόν τον ορισμό, πως υπάρχει μια ομοούσια σχέση ανάμεσα στη χρήση των μύθων και στη θρησκεία. Η ανάγκη για πίστη σε ένα θρησκευτικό σύστημα, σχετίζεται από τη γέννηση του στοχασμού με την προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει την ύπαρξή του και του κόσμου μέσα στον οποίο πραγματοποιείται, όπως επίσης και τι προηγείται ή επακολουθεί αυτής.
