«Μπορούμε να αποκαλούμε αυτό το τέρας το ‘τέρας της ιδιοκτησίας’. Τώρα κυβερνά τον κόσμο, βυθίζει την ανθρωπότητα στη μιζέρια, και κερδίζει σε βαναυσότητα και απληστία με την πρόοδο του αποκαλούμενου ‘πολιτισμού μας’. Αυτό το τέρας στο εξής θα το χαρακτηρίζουμε και θα το προτείνουμε για αφανισμό.» Johann Most
Δε θα πρωτοτυπούσαμε καθόλου αν γράφαμε απλά πως το ελληνικό κράτος μοιάζει μόνο πολιτισμικά με το αμερικάνικο – «η ελλάδα είναι η αμερική των βαλκανίων». Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Η ομοσπονδία των Ηνωμένων Πολιτειών αποτελεί μια ολόκληρη ήπειρο σχεδιασμένη, σχεδόν εξολοκλήρου, από τους μηχανικούς των μεγάλων βιομηχανιών. Ήδη λοιπόν από τις αρχές του 20ού αιώνα, οι ειδικευμένοι εργάτες/τριες των βιομηχανιών προμηθεύονταν με στεγαστικά δάνεια από τους ίδιους τους βιομήχανους-αφεντικά τους, προκειμένου να προσδεθούν με τα συμφέροντα της επιχείρησης και να μη μπορούν να αλλάξουν πόλη αναζητώντας μεγαλύτερα μεροκάματα. Οι κατασκευαστικές εταιρείες δεν ήταν παρά μικρά τμήματα των βιομηχανικών ομίλων. Η στέγη ήταν ξένη, ήταν δώρο του αφεντικού με υψηλό αντάλλαγμα: να δουλεύεις περισσότερο για να καλύψεις τα δάνεια και να μη μπορείς να διεκδικήσεις μια καλύτερη ζωή κάπου αλλού στην αμερικάνικη ήπειρο. Το «ξένο» σπίτι, που ερχόταν μαζί με τον μισθό, το δάνειο και τη φιλανθρωπία του αφεντικού, ήταν μια μεταλλασσόμενη «κοινωνική κατοικία» . Αυτό ήταν κι έπαιρνε κάποια από τις σύγχρονες ή αρχετυπικές μορφές της: της εργατικής επιδοτούμενης κατοικίας, του μισθωμένου με τη βδομάδα μοτέλ για το υποπρολεταριάτο ή τους περιφερόμενους εργάτες/τριες, τη λυόμενη κατοικία μέσα στις εκτάσεις κάποιας φυτείας κ.ο.κ. Όπως και να ’χει όμως ήταν ξένη, ήταν επιδοτούμενη, εγγυημένη από το αφεντικό, στον βαθμό φυσικά που ο/η εργάτης/τρια συνέχιζε να δουλεύει και να πληρώνει. Ήταν ξένη, γιατί αποτελούσε τεκμήριο για μια σειρά από καταναλωτικά δάνεια που αποσκοπούσαν στην κάλυψη των υπόλοιπων αναγκών ή των άσκοπων φιλοδοξιών των εργατών/ τριών. Ένα σπίτι «εκτός του ελέγχου» των αμέσων δυνατοτήτων τους, που υποθήκευε τη μελλοντική τους εργατική δύναμη και την υπέτασε στη διαιτησία των «νόμων της αγοράς» των αφεντικών.
Η μετάφραση και η έκδοση του βιβλίου έγινε από τη Συνέλευση Ενάντια στον Εκβιασμό του Ενοικίου, τον Ιούλιο του 2020, στην Αθήνα.
Το βιβλίο σε PDF: TO-TERAS-THS-STEGASIS
Πρώτη έκδοση και τίτλος: The housing monster (2012) από το prole.info
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ • 9
Η ΟΙΚΟΔΟΜΗ • 19
- Ζωντανή και Νεκρή Εργασία • 20
- Κοινωνικοποίηση, απομόνωση και εργολαβίες • 32
- Δεξιότητα και οπισθοδρόμηση • 40
- Ο ρυθμός της εργασίας • 48
- Ασφάλεια και Αυτοκαταστροφή • 54
- Μάτσο μαλακίες • 60
- Τα μπλουζ του μπλε κολάρου • 64
Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ • 71
- Δάνεια • 72
- Γη • 78
- Ανάπτυξη και Παρακμή • 84
- H Αγορά Κατοικίας και η Αγορά Εργασίας • 90
- Ιδιοκτησία και Τάξη • 96
- Ένας γυναικείος χώρος • 106
- Η κοινότητα και το εμπόρευμα • 112
ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ • 118
- Σημειώσεις για την ταξική πάλη • 120
- Συλλογική ζωή • 126
- Τα σωματεία • 130
- Έλεγχος ενοικίου και κρατική στέγαση • 136
- Ο δεύτερος κόσμος (the second world) • 142
- Να τελειώνουμε με τα τέρατα • 150
