Ντοκουμέντο εποχής για τη ταξιαρχία Durutti, την πιο διάσημη ταξιαρχία αναρχικών μαχητών/τριών που σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου. Με επικεφαλής τον Buenaventura Durruti από τα μέσα του 1936 και μέχρι το θάνατό του στις 20 Νοέμβρη του ίδιου έτους, αυτή η ταξιαρχία διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στον πόλεμο ενάντια στον φασισμό.
Στις 23 Ιούλη, η ταξιαρχία Durruti αναχώρησε από την Βαρκελώνη για να απελευθερώσει τη Σαραγόσα, στο μέτωπο της Αραγωνίας. Αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από αναρχικούς/ές πολιτοφύλακες και αριθμούσε πάνω από 1000 μέλη. Η δύναμη της αυξήθηκε σύντομα, φθάνοντας τους 8.000-10.000 μέλη. Ήταν ως τότε η μεγαλύτερη και ισχυρότερη μονάδα του αντιφασιστικού στρατοπέδου. Ήταν όλοι/ες εθελοντές/όντριες και στην πλειοψηφία τους αναρχικοί/ές, φιλοαναρχικοί/ές και μέλη της CΝΤ.
Στις αρχές του Αυγούστου 1936, η ταξιαρχία Durruti βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από την Σαραγόσα. Όμως, κάποιος συνταγματάρχης διοικητής Villalba της φρουράς του Barbastro, αλλά μάλλον χωρίς συγκεκριμένες αρμοδιότητες διοικητής των δημοκρατικών δυνάμεων στο μέτωπο της Αραγονίας, έπεισε τον Durruti να σταματ;hσει την προέλαση της ταξιαρχίας του, διότι υπήρχε κίνδυνος ν’ αποκοπεί απ’ τις άλλες ταξιαρχίες. Ο Durruti συμφώνησε, αλλά αργότερα επανέλαβε την επίθεση εναντίον της πόλης. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης ο καθεδρικός ναός έγινε παρανάλωμα του πυρός. Ο Durruti δεν έκρυβε τους σκοπούς του. Πράγματι, φέρεται ότι έκανε το εξής σχόλιο σ’ ένα Ρώσο δημοσιογράφο, λίγο πριν αρχίσει η επίθεση εναντίον της πόλης : “Είναι πιθανό να επιζήσουν μόνο εκατό από εμάς, αλλά με αυτούς τους εκατό θα μπούμε στη Σαραγόσα, θα πλήξουμε το φασισμό και θα ανακηρύξουμε τον ελευθεριακό κομμουνισμό. Θα είμαι ο πρώτος που θα μπει. Θα ανακηρύξουμε την ελεύθερη κομμούνα. Δεν θα υποταχθούμε, ούτε στην Μαδρίτη, ούτε στη Βαρκελώνη, ούτε στον Αθάνια, ούτε στον Κομπάνυς… θα δείξουμε σε σας τους μπολσεβίκους, πώς γίνεται μια επανάσταση”. Η Σαραγόσα κατελήφθη και η Αραγωνία απαλλάχτηκε από τον φασιστικό ελεγχο.