Μετά την απελευθέρωσή τους από τη φυλακή, οι πιο διακεκριμένοι αγωνιστές ενάντια στον Diaz αποφάσισαν να συνεχίσουν τον αγώνα από την εξορία παρά να υπομένουν χρόνια άσκοπης απομόνωσης. Στις αρχές του 1904 ο Ricardo και ο Enrique πέρασαν τα σύνορα, μπήκαν στις ΗΠΑ και πήγαν στο Laredo του Τέξας. Ο Librado ενώθηκε μαζί τους μετά από λίγο, μαζί με άλλους 3 συντρόφους, μεταξύ των οποίων ήταν και ο πρώην μαθητής του στο Escula Normal του San Luis Potosi, ο Antonio I. Villarreal. Εδώ ο Librado βρήκε δουλειά σαν εργάτης, όπως και οι άλλοι εξόριστοι, με την πρόθεση να μαζέψουν αρκετά λεφτά για να επανεκδώσουν τη Regeneracion. Πάντως, στα μέσα της χρονιάς ο Ricardo εξαναγκάστηκε, λόγω των παρενοχλήσεων από τους πράκτορες του Diaz, να πάει στο St. Louis στο Μιζούρι. Σύντομα συνεργάστηκε και με τον Librado, που τώρα συμμετείχε πλήρως στη διαχείριση της Regeneracion. Στο St. Louis ο Librado συνεργάστηκε με το Ricardo σε συζητήσεις στις οποίες συμμετείχε και η Emma Goldman, και έγινε φίλος με έναν ισπανό αναρχικό το Fiorencio Bazora. Και τα δύο αυτά άτομα θα είχαν μεγάλη επιρροή στο Librado και το Ricardo εξ ίσου, βοηθώντας σημαντικά στο να ξεκαθαρίσουν τον αναρχισμό τους.
