Η εφημερίδα «El Amigo del Pueblo» (Ο Φίλος του Λαού), επίσημο όργανο της ομάδας «Οι Φίλοι του Ντουρρούτι», κυκλοφόρησε νόμιμα στις19 Μαϊου 1937 και τα γραφεία της βρίσκονταν στο νούμερο 1 της Rambla de la Flores, στον πρώτο όροφο. Αρχισυντάκτης ήταν ο Jaime Balius και συντάκτες οι Eleuterio Roig, Pablo Ruiz and Domingo Paniagua. Το πρώτο φύλλο είχε έγχρωμο εξώφυλλο και απεικόνιζε τον Ντουρρούτι να χαμογελά, κρατώντας μία μαυροκόκκινη σημαία. Στη δεύτερη σελίδα βρισκόταν το παρόν κείμενο, φέροντας την υπογραφή του Balius. Εικάζεται πως η κυκλοφορία είχε ξεκινήσει κάποιες μέρες νωρίτερα καθώς, σημειωτέον, το πρώτο φύλλο δεν έφερε ημερομηνία. Μεγάλο μέρος του προς δημοσίευση υλικού απαγορεύτηκε από την λογοκρισία. Έτσι το δεύτερο φύλλο της εφημερίδας που κυκλοφόρησε στις 26 Μαϊου σε 15.000 αντίτυπα (με έγχρωμο εξώφυλλο, την αναπαράσταση του θανάτου του Φρανσίσκο Ασκάσο κατά την επίθεση στους στρατώνες του Atarazanas) ήταν καυστικό απέναντι στη λογοκρισία και κατά συνέπεια δεν παρουσιάστηκε στην Επιτροπή Λογοκρισίας και εκδόθηκε μυστικά.
Η Ομάδα “Φίλοι του Ντουρρούτι” (“Los Amigos De Durruti» – “Friends of Durruti Group”) άρχισε να λειτουργεί επίσημα στις 17 Μαρτίου 1937, αν και η προέλευσή της μπορεί να ανιχνευθεί πίσω τον Οκτώβριο του 1936. Η ομάδα ήταν η σύγκληση δύο κύριων ρευμάτων: της αντιπολίτευσης από την πλευρά των αναρχικών πολιτοφυλάκων της φάλαγγας Ντουρρούτι (και της Σιδερένιας Φάλαγγας1) στη στρατιωτικοποίηση των λαϊκών πολιτοφυλακών, και της αντιπολίτευσης στον κυβερνητισμό, τάσεις που εκφράζονται καλύτερα στα γραπτά του Jaime Balius (αν και όχι μόνο αυτού) στην εφημερίδα “Solidaridad Obrera” μεταξύ Ιουλίου και Νοεμβρίου 1936, στην εφημερίδα “Ideas” μεταξύ Δεκεμβρίου 1936 και Απριλίου 1937, καθώς και στην “La Noche” μεταξύ Μαρτίου και Μαΐου 1937.
Η νέα δημοκρατία δεν ήταν διόλου δημοφιλής. Αντί να ακολουθήσει μια σοσιαλιστική γραμμή, αγνόησε τα λαϊκά αιτήματα και κυριάρχησαν πάλι τα ίδια παράσιτα, όπως στις ημέρες των Βουρβώνων. Η εξουσία είναι στα χέρια των πολιτικών που ήταν πιστοί υπηρέτες της μοναρχίας. Ο Αλκαλά Θαμόρα ήταν ένας αμετανόητος μοναρχικός, ένας εκπρόσωπος του κλήρου και των τσιφλικάδων. Ο Αθάνια ανήκε παλιότερα στο κόμμα του Μελκιάδες Αλβάρεθ. Ο Μιγκέλ Μάουρα ήταν επίσης βασιλικός. Ο Αλεχάντρο Λερού, ένας άνθρωπος χωρίς τιμή. Η απελπισμένη Ισπανία ακολούθησε το δρόμο της προδοσίας και των άχρηστων μυστικών συναντήσεων. Η κωμωδία του Απριλίου θα πληρωνόταν με ποταμούς αίματος. Το μόνο που έφερε η δημοκρατία του Απριλίου ήταν η καταστροφή. Ο γιος του δολοφόνου του Φερέρ, ο υπεύθυνος για 108 θανάτους, ο υπουργός που έδωσε τη διαταγή για πυρ κατά βούληση, μετέτρεψε την ύπαιθρο σε ένα απέραντο νεκροταφείο.
Το κείμενο αυτό όμως για πρώτη φορά κυκλοφόρησε στις 8 Μαϊου 1937 ως απάντηση στη CNT. Νωρίτερα η CNT κατηγόρησε την ομάδα «Φίλοι του Ντουρρούτι», για την ενεργό συμμετοχή της στα γεγονότα του Μαϊου, ως ομάδα προβοκατόρων. Το κείμενο μοιράστηκε στη Βαρκελώνη από μέλη της ομάδας καθώς και από την FIJL (Ομοσπονδία Ελευθεριακής Νεολαίας Ιβηρικής).
μετάφραση: Ούτε θεός, ούτε αφέντης