Στις 11 Φεβρουαρίου του 1888, γεννήθηκε η Ιταλίδα αναρχική, ποιήτρια, αντιφασίστρια, δασκάλα και συγγραφέας Virgilia D’Andrea . Πρωτοάρχισε να ενδιαφέρεται για τον αναρχισμό σε ηλικία 12 χρονών στο σχολείο της, το οποίο βρησκόταν σε μοναστήρι. Όλα ξεκίνησαν όταν οι μοναχές έκαναν προσευχή για τον νεκρό βασιλιά Umberto I, ο οποίος είχε πυροβοληθεί και σκοτωθεί από τον αναρχικό Gaetano Bresci, σαν εκδίκηση για την σφαγή του Μαίου του 1898 στην Protesta dello Stomaco (Διαμαρτυρία του στομάχιου).
Είχε συμπάθεια περισσότερο για τον εκδικητή παρά για τον βασιλιά. Έτσι ξύπνησε η περιεργειά της, άρχισε να συμπληρώνει το πάθος της για την ποίηση, με το πάθος για διάβασμα πολιτικών έργων. Έχοντας προσόντα ως δασκάλα, άφησε το μοναστήρι το 1908 και δίδαξε σε μια σειρά δημοτικών σχολείων στην περιοχή του Abruzzo. Προσχώρησε στο Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, βοηθώντας στη δημιουργία του τμήματος γυναικών. Αλλά έχοντας δει την Settimana Rosso (Κόκκινη Εβδομάδα) στο Μιλάνο το 1914 και την ανεπαρκή ανταπόκριση της πολιτείας στον σεισμό στο Abruzzo το 1915, έγινε ακόμη πιο ριζοσπαστικοποιημένη. Πέρνωντας μέρος στο αντι-παρεμβατικό κίνημα στις αρχές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, γνώρισε αναρχικούς και ανέπτυξε θαυμασμό για αυτούς. Το 1917 παρουσιάστηκε στον αναρχοσυνδικαλιστή Armando Borghi, γραμματέα της USI (Union Syndicale Italian) και στην εφημερίδα του, την εβδομαδιαία «Guerra di Classe» (Class War), στη συνέχεια φυλακίστηκε στο Abruzzo. Ο Armando θα γίνει ο δια βίου σύντροφος της και συνεργάτης της.
