ΟΜΑΔΑ “GERMINAL”
Το ενδιαφέρον των γιουγκοσλαβικών πληθυσµών για τον αναρχισµό ξεκινά τον δέκατο ένατο αιώνα. Πρωτοεµφανίζεται στα 1870 στην Μακεδονία, και στο παράνοµο κίνηµα της Νέας Βοσνίας από το οποίο ξεπήδησε ο Gavril Princip, ο εκτελεστής του αρχιδούκα Φερδινάνδου του Άουγκσµπουργκ, το 1914.
Στη διάρκεια του µεσοπολέµου, η VMRO (εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση στην Μακεδονία, µε έντονη παρουσία σοσιαλιστών και αναρχικών, αλλά και αλυτρωτιστώνεθνικιστών, στις τάξεις της), θα περάσει στην παρανοµία, ενώ η Νέα Βοσνία µέχρι το 1914 θα έχει εξαφανιστεί. Μέχρι το 1945, κυκλοφορούν εκδόσεις των συγγραµµάτων του Μπακούνιν, του Κροπότκιν, του Μοστ και βιογραφίες αγωνιστών. Μετά το 1945, οι ελευθεριακές τάσεις δεν εκδηλώνονται πια ανοιχτά, κάτι αυτονόητο σε µια χώρα που διευθύνεται από ένα κόµµα και, επίσης, µια από τις πιο σκληρές και πιο πιστές στην Κοµινφόρµ χώρες. Ουσιαστικά, µέχρι το 1968, τα µόνα έργα που κυκλοφορούν είναι των Μαρξ, Πλεχάνωφ, Λένιν και Στάλιν. Το αντιεξουσιαστικό κίνηµα του 1968, που ζωογόνησε τα γιουγκοσλαβικά πανεπιστήµια, άνοιξε το δρόµο σε ένα νέο κύµα πολιτικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος που διήρκεσε µέχρι την περίοδο 1971-1972. Το κίνηµα αναπτύχθηκε κυρίως στον πανεπιστηµιακό σερβικό χώρο. Στη Σλοβενία, έφτασε στο σηµείο καµπής του το 1971 µε την κατάληψη της Φιλοσοφικής Σχολής της Λιουµπλιάνα. Αµέσως µετά, έρχεται η πρώτη απάντηση ενός σκληρά κατασταλτικού κόµµατος-κράτους που αποµονώνει τις αντιεξουσιαστικές αριστερές τάσεις. Ως αποτέλεσµα, οι εκδόσεις ελευθεριακών θεµάτων ελαχιστοποιούνται, αν και το ενδιαφέρον δεν εξαφανίζεται εντελώς, αλλά αποθαρρύνεται δραστικά λόγω της ανυπαρξίας αντικειµενικών δυνατοτήτων
Αναρχικε-ς-εκδο-σεις-και-Τυ-πος-στην-πρω-ην-Γιουγκοσλαβι-α-pdf