Για το μέλλον του ελληνικού ρατσισμού
Είναι αλήθεια ότι εδώ και μια δεκαετία, από εκείνον τον «επιταχυντή των γεγονότων» που έχει μείνει στην ιστορία ως 11/9, παρακολουθούμε να εκτυλίσσονται στην Μέση Ανατολή και την Ασία μια αλληλουχία πολεμικών επεισοδίων με κοινό παρανομαστή: την δια πυρός και σιδήρου υποτίμηση του μουσουλμανικού προλεταριάτου.
Οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί μετά το τέλος της αποικιοκρατίας και κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα λογίζονταν από την δύση ως πληβειακή μάζα που άξιζε να υπάρχει μόνο ως φθηνή εργασία• κι ως υπάκουοι κάτοικοι πλούσιων σε πρώτες ύλες και γεωστρατηγικής σημασίας εδαφών. Στην αυγή του 21ου αιώνα η λυσσαλέα αντιμουσουλμανική εκστρατεία της δύσης υπό τον τίτλο «πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία» έλαβε διαστάσεις ιδεολογικού, πολιτικού και στρατιωτικού παροξυσμού σκορπώντας πτώματα από την Κανταχάρ ως τη Φαλούτζα και από το Γκρόζνι ως την Γάζα. Ήταν τότε που άρχισε να γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι σε μεγάλες ζώνες του μουσουλμανικού κόσμου η δύση επιδίωκε να σερβίρει βίαιη υποτίμηση μέχρι του σημείου σφαγής εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων. Σήμερα πλέον δεν πρέπει να έχουμε αμφιβολίες: η κοινή μοίρα του προλεταριάτου στον μουσουλμανικό κόσμο είναι να τεθεί στο επίκεντρο των κρεατομηχανών του ιμπεριαλισμού παντού στον πλανήτη
- Antifa Base: σκέψεις ενάντια στην σχολική μηχανή από αντιφασιστική σκοπιά
- Το Πείραμα: μια ιστορία ιών και εμπορικού πολέμου από το 2016 μέχρι σήμερα, S.1, Ep.1: Ιστορία την ώρα που συμβαίνει.
Υπάρχει ένα παράδειγμα μιας τέτοιας κινεζικής πόλης όπου η χαλυβουργία αποτελούσε μία από τις βασικές δραστηριότητες. Αυτή η πόλη, που καμιά φορά ονομάζεται «το κινεζικό Πίτσμπουργκ»,[10] από το 2016 και μετά, δέχτηκε τόσο κρατικό χρήμα, και μετατράπηκε τόσο σκληρά σε εργοτάξιο, που «μεταξύ του 2018 και του 2019, η συνολική επιφάνεια των εργοταξίων της πόλης ήταν ίση με την επιφάνεια ολόκληρου του νησιού του Χονγκ Κόνγκ».[11] Αλλά η πολυάσχολη βιτρίνα δεν πρέπει να μας παραπλανά: αυτό το γιγαντιαίο βουερό εργοτάξιο, αυτή η συγκέντρωση εκατομμυρίων εργατών και τεράστιων μηχανών, όσο κολοσιαία ήταν, τόσο εξέφραζε «υπερβάλλουσες παραγωγικές δυνατότητες».
Πίσω τώρα στον Ιανουάριο του 2020. Ο Κινέζος διαπραγματευτής Liu He επέστρεφε με το αεροπλάνο στην Κίνα. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση κάλπαζε. Η αποτυχία των αμερικανοκινεζικών εμπορικών διαπραγματεύσεων, σήμαινε ότι οι «υπερβάλλουσες παραγωγικές ικανότητες», όχι μόνο του «κινέζικου Πίτσμπουργκ», αλλά ολόκληρης της Κίνας, θα παρέμεναν «υπερβάλλουσες» για το ορατό μέλλον.
Δεν ξέρουμε το όνομα του «κινέζικου Πίτσμπουργκ» στα Κινέζικα. Στα Αγγλικά πάντως το έλεγαν Wuhan. Στα ελληνικά, σύντομα θα μαθαίναμε να το λέμε Γουχάν.