Πέρασαν χρόνια από τον καιρό των πρώτων ερευνών μου για τις αιτίες των κοινωνικών ανισοτήτων. Έχω ταξιδέψει συγκριτικά πολύ, έχω έρθει σε επαφή με ανθρώπους απ’ όλες τις τάξεις και είχα την δυνατότητα να μελετήσω και να μάθω. Ολόκληρη η ζωή δεν είναι παρά ένα σχολείο. Αυτό το οποίο συνήθως ονομάζεται σχολείο είναι απλώς μια εισαγωγή σε αυτό το πρακτικό σχολείο της ζωής. Πολλοί εργάτες, σαν κι εμένα, που έχουν ωφεληθεί από τα μαθήματα του σοβαρού σχολείου της πείρας αρχίζουν να ανακαλύπτουν τις πραγματικές αιτίες των δεινών της κοινωνίας. Αυτό δεν αρέσει καθόλου στις άρχουσες τάξεις. Οι καπιταλιστές και οι κυνηγοί του κέρδους εξαρτώνται από τα κοινωνικά δεινά για τα κέρδη τους. Χωρίς αυτά θα ήταν όπως θα ήταν οι γιατροί αν δεν υπήρχαν αρρώστιες. Έτσι, προσπαθούν να εμποδίσουν τους εργάτες, τους σκλάβους τους, να ξυπνήσουν από τον πνευματικό τους λήθαργο. Και τι μέσα μετέρχονται οι ανθρώπινοι κηφήνες για να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους, μ’ άλλα λόγια, να κρατήσουν τους μισθωτούς σκλάβους στην άγνοια;
