Στις 4 Νοέμβρη 1885 γεννήθηκε στη Λίμα του Περού, ο Delphin Lévano, ο οποίος έμμελε να αναδειχθεί σε μια από τις πιο αδιαμφισβήτητες φυσιογνωμίες του περουβιάνικου συνδικαλισμού και μια από τ ι ς πιο διαυγείς μορφές του λατινοαμερικάνικουαναρχισμού.
Γιος του ιστορικού συνδικαλιστή και αναρχικού Manuel Caracciolo, ο Delphin άρχισε να εργάζεται από πολύ νέος ως αρτοποιός , στο επάγγελμα του πατέρα του. Από την πρώτη στιγμή θα αναμειχθεί στο συνδικαλιστικό κίνημα μέσα από την Federación de Obreros Panaderos“ Estrella del Perú” (Ομοσπονδία Εργατών Αρτοποιών “Άστρο του Περού”), συντεχνία που θα επιλέξει τον ίδιο ως γενικό γραμματέα. Εκείνα τα χρόνια συμμετείχε ενεργά στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις για το 8ωρο, ειδικά το 1913 και το 1919. Για την εξαιρετική του μαχητικότητα και σταθερότητα, εκλέχθηκε γενικός γραμματέας του
Primer Congreso Obrero Local (Πρώτο Τοπικό Εργατικό Συνέδριο) το 1921.
Την ίδια εποχή ο ίδιος είχε ιδρύσει την Grupo Anarquista Humanidad (Αναρχική
Ομάδα Ανθρωπότητα) -την πρώτη αναρχική πολιτική οργάνωση στο Περού- από
όπου ξεκίνησε μια σημαντική διαμάχη με τον σοσιαλιστή José Mariategui και
άλλους σοσιαλιστές ηγέτες, συζητώντας μεταξύ άλλων θέματα σχετικά με την
αυτονομία και τον προορισμό των εργαζόμενων στο Περού.
Ο Lévano ίδρυσε, επιπλέον, την εφημερίδα “La Protesta” (“Η Διαμαρτυρία”), ίσως την πιο αξιόλογη εργατική εφημερίδα του Περού κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.
Και σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά, ο ίδιος θα βγάλει στην επιφάνεια και το
λογοτεχνικό του ταλέντο με τη δημιουργία θεατρικών έργων και το γράψιμο
ποιημάτων και τραγουδιών – μεταξύ των οποίων “La Sinfonía del Trabajo” (“Εργατική Συμφωνία”), “El perseguido” (“Ο Διωκόμενος”) και “La obrera” (“Ο Εργάτης”).
Ο Delphin Lévano πέθανε το 1941, αφήνοντας μια τεράστια κληρονομιά αγώνα και
οργάνωσης των εργατών βασισμένη στην αρχή της ταξικής αλληλεγγύης.