Στις 29 Ιουνίου 1953 γεννήθηκε ο Raúl Olivera, εργαζόμενος στις γραφικές τέχνες, μαχητής συνδικαλιστής και μέλος της αναρχικής πολιτικής οργάνωσης Resistencia Libertaria (RL – Ελευθεριακή Αντίσταση) στην Αργεντινή.
Ο “αδύνατος” (El “flaco” – στμ. στην ουσία “κοκαλιάρης”), όπως τον γνώριζαν όλοι, ήταν Ουρουγουανός, αλλά από πολύ νέος είχε μετακομίσει στην Αργεντινή.
Είχε εργαστεί αρχικά στην εταιρεία Methopress, όπως και ο σύντροφός του στην “Paw”, Diaz, πέρασε από κάποιες άλλες δουλειές και τελικά πήγε να εργαστεί σε εργοστάσιο συσκευασίας, ενώ ήταν ήδη γνωστός αγωνιστής του Συνδικάτου Γραφικών Τεχνών Αργεντινής (Sindicato de Gráficos Argentinos) και μέλος της Resistencia Libertaria, μια από τις λίγες τοπικές αναρχικές πολιτικές οργανώσεις, εν μέσω ενός κλίματος πολιτικής ηγεμονίας του περονισμού και του μαρξισμού.
Με το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1976, οι διώξεις και η καταστολή θα ενταθούν σε συγκλονιστικά επίπεδα, επηρεάζοντας αναπόφευκτα την Resistencia Libertaria, αποδεκατίζοντάς την μετά από λίγο. Εκείνο το διάστημα (1978), ο Ραούλ ήταν πατέρας του Mauritius (6 ετών) και του Matías (3 μηνών) και σύντροφος της Maria Cristina Caija, με την οποία συνδεόταν με μεγάλη αγάπη. Στις 5 Ιουνίου 1978, τελικά, απήχθη στο Μπουένος Άιρες, όταν έφτασε στο σιδηροδρομικό σταθμό Liniers του Sarmiento, όπου επρόκειτο να συναντήσει έναν σύντροφό του από την Resistencia Libertaria και τον αγωνιστή Ate-Hebe Cáceres. Την ίδια μέρα, ο Diaz και ο Edison Stonemason (επίσης μέλη της Resistencia Libertaria) θα συλληφθούν σε μια κοινή δράση ομάδων κρούσης υπό τον Suarez Mason. Ο Ραούλ, όπως και οι δύο σύντροφοί του, θα συλληφθεί στην τράπεζα CCD, όπου και εθεάθη για τελευταία φορά.
Στην Resistencia Libertaria, ο “κοκαλιάρης” Olivera συνεργάστηκε, εκτός από εκείνους που αναφέρθηκαν πριν, και με μια σειρά άλλων αναρχικών αγωνιστών όπως οι Helvio Mellino (γραφίστας), Elsa Martinez (καθηγήτρια και δημοσιογράφος), Hernan Ramirez Achinelli (μηχανολόγος μηχανικός), Rita Artabe (φοιτήτρια), Soledad García (δασκάλα), Rufino Almeyda (κλωστοϋφαντουργός), Claudia Estévez, Fernando Lopez (επίσης κλωστοϋφαντουργός), επίσης οι αδελφοί Marcelo (από το Συνδικάτο Ξυλουργών της Córdoba) και Rafael και Pablo Tello (εργάτες του ναυπηγείου Quarton) και η μητέρα τους Maria Esther Tello, αναρχική και γνωστό μέλος των Plaza de Mayo. Η Resistencia Libertaria είχε μέλη και επίδραση σε εργαζόμενους στους τομείς καουτσούκ και ξύλου, στο εργοστάσιο Perkins, στους εργαζόμενους στον ηλεκτρισμό, στους δάσκαλους, στην Kaiser (Córdoba), στα ναυπηγεία Berisso, στην Ensenada, στους υδραυλικούς, στους εργαζόμενους γραφικών τεχνών και στους κλωστοϋφαντουργούς.
*Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.