«Μία εκ των ιδρυτών του ισπανικού αναρχικού κινήματος, μια θεωρητικός της οργάνωσης και μια από τις πιο διακεκριμένες γυναίκες του κινήματος. Η Louise Michel της ισπανίας.» – Emma Goldman, σε μια επιστολή της το 1937 στην Ethel Mannin.
«47 χρόνια φυλακίσεων, εξορίας, εργασίας, απογοήτευσης, καταδιώξεων και πίκρας. Πόσο μεγάλο πνεύμα χρειάζεται για όλα αυτά! Παρολαυτά η Teresa δεν θεωρούσε πως είχε κάνει κάτι ιδιαίτερο στη ζωή της. Είχε να σκέφτεται πως παρά τα όσα πέρασε, τα αναρχικά ιδανικά της αξίζαν πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.» – Soledad Gustavo
«Από την καταλονία ως την ανδαλουσία, αντιπαρήλθε τοπικές διαφορετικότητες, χτίζοντας την αλληλεγγύη μεταξύ των αναρχοσυνδικαλιστών/ριών, των οποίων η δύναμη στηριζόταν σε τοπικά συμβούλια. Είχε την ικανότητα να μιλήσει σε πλήθος σαν να μιλούσε σε παρέα σε καφέ, και προσέγγιζε το ίδιο γυναίκες και άντρες της εργατικής τάξης. Κατανοούσε και εξηγούσε πως μερικοί αγώνες μπορούσαν να ενσωματωθούν σε μεγαλύτερες διεκδικήσεις. Ήταν από αυτές τις μυθικές οργανώτριες που μπορούσε να πείσει τους δικαστές της για τον αγώνα της .» Κόκκινη πόλη, μπλε περίοδος. Temma Kaplan, 1992.
“…Συνελήφθη πάλι μετά τα γεγονότα της Setmana Tràgica (Τραγική εβδομάδα) τον Αύγουστο του 1909 και περιορίστηκε στη Σαραγόσα, από όπου το 1911 βοήθησε ενεργά τα τοπικά συνδικάτα να ενισχύσουν την οργανωτική ανάπτυξη της CNT και να οργανώσουν τη γενική απεργία του 1911, η οποία της έφερε μια νέα φυλάκιση. Το σπίτι της υπήρξε καταφύγιο για πολλούς νεαρούς αναρχικούς μέλη των Los Solidarios όπως οι Buenaventura Durruti, Ascaso, Garcia Oliver κ.α…”
Teresa Claramunt, 1862-1931, αναρχική συνδικαλίστρια και φεμινίστρια. Η «Louise Michel» της ισπανίας
- Η αναρχία θα δικαιώσει τη γυναίκα
“…Έχει ειπωθεί ότι η διανοητική μας ικανότητα είναι κατώτερη από αυτή των αντρών. Μολονότι υπάρχουν δήθεν σοφοί που το βεβαιώνουν, κάποιοι άλλοι μορφωμένοι άντρες το αρνούνται. Πιστεύω ότι όσο μας κρατούν περιορισμένες δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί την κατωτερότητα μας, την ώρα που μας εκπαιδεύουν μόνο με ανοησίες, σοφίσματα και δεισιδαιμονίες, που περισσότερο προκαλούν ατροφία της νοημοσύνης μας παρά την ξυπνούν. Δεν είναι ψέμα ότι υπάρχουν άντρες που ονομάζονται φιλελεύθεροι. Δεν λείπουν κόμματα με προωθημένες πολιτικές θέσεις. Όμως ούτε οι άντρες αυτοί από μόνοι τους ούτε τα πρωτοποριακά πολιτικά κόμματα ανησυχούν στο ελάχιστο για την αξιοπρέπεια των γυναικών. Δεν είναι κάτι που έχει σημασία γι’ αυτούς.
Η υπέροχη αναρχία, αυτή η μεγάλη ιδέα, θα δικαιώσει τη γυναίκα. Για την αναρχία δεν υπάρχει φυλή, χρώμα ή φύλο. Δίδυμη αδελφή της μητέρας μας Φύσης, δίνει στον καθένα αυτό που του χρειάζεται και παίρνει από τον καθένα αυτό που μπορεί ο ίδιος να δώσει. Εάν ήξερες, γυναίκα, τα όμορφα αποτελέσματα που θα πετυχαίναμε αν επικρατούσε αυτή η ιδέα, η τόσο παραγνωρισμένη σήμερα από το σύνολο σχεδόν των γυναικών… Αν μπορούσατε να με ακούσετε όλες εσείς, με τι ενθουσιασμό, με τι στοργή θα σας έλεγα: «Αφήστε, φίλες μου, τα ψέματα που σας διδάσκουν όλες οι θρησκείες. Διώξτε μακριά, πολύ μακριά, αυτές τις έγνοιες που σας κρατούν σκλάβους του 13ου αιώνα, μ’ ένα καπίστρι που δεν σας αφήνει να κουνηθείτε, για να βαδίσετε στο μονοπάτι της λογικής. Η φωνή μου δεν φτάνει σε όλες σας, αγαπητές συντρόφισσες. Όμως, όποιες κι αν είστε εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, τις οποίες υπαγορεύει μια καρδία που αισθάνεται κι ένας εγκέφαλος που σκέφτεται, μην ξεχνάτε ότι η γυναίκα πρέπει να νοιάζεται για την τύχη της, πρέπει να διαβάζει διδακτικά βιβλία, όπως είναι τα αναρχικά έργα, πρέπει να ενώνεται μες τις αδερφές της και να σχηματίζουν λαϊκά εκπαιδευτήρια, όπου θα μαθαίνουν να συζητούν και να μαθαίνουν αυτά που πρέπει να γνωρίζουμε»…”