Το 1927 δημοσίευσε ένα θεατρικό έργο με τίτλο “Μια στρατηγική των πεινασμένων”. Διαπνεόταν από μια δυνατή πολιτική συγκρότηση που οδήγησε στην υιοθέτηση του αναρχισμού και του φεμινισμού. Κατά τη φασιστική περίοδο, επειδή αρνήθηκε να δηλώσει πίστη στον βασιλιά και το νέο καθεστώς, έπρεπε να εγκαταλείψει την εργασία της ως δασκάλα, αλλά και τη χώρα. Συνδέθηκε με τον γιο της, Camillo, ο οποίος βρισκόταν ήδη στη Γαλλία, και μαζί με την αναρχική Giovanna Caleffi, υπήρξαν από τις πιο γνωστές προσωπικότητες στον γενικότερο αντιφασιστικό χώρο.
Στις 31 Ιούλη 1865 γεννήθηκε στην Πάρμα της Ιταλίας η Adalgisa Fochi. Συγγραφέας, φεμινίστρια και δασκάλα.
Κατά τη διάρκεια διακοπών στην Valtellina γνώρισε τον Stefano Berneri και μετά την ένωσή τους, τον Μάη του 1897 έφεραν στον κόσμο τον Camillo Berneri, μελλοντικό αναρχικό, συγγραφέα και διανοούμενο.
Εξαιτίας της εργασίας της ως δασκάλα, η Adalgisa ήταν αναγκασμένη να αλλάζει τόπο διαμονής, Μιλάνο, Παλέρμο, Ρέτζιο Εμίλια, Αρέτσο κλπ. Το 1912, οργάνωσε ένα συνέδριο στη Λαϊκή Βιβλιοθήκη του Ρέτζιο Εμίλια με θέμα “Η κληρονομιά σε σχέση με την γονεϊκή υπευθυνότητα” καθώς και ένα άλλο το 1914 με παρεμφερές θέμα. Η ίδια έγραψε και δημοσίευσε αρκετά άρθρα και δοκίμια με αντικείμενο τα εγκαταλειμμένα παιδιά, όπως το δοκίμια με τίτλο “Τα παιδιά του κανενός”, “Δυστυχισμένα παιδιά” και “Σώσε το παιδί”. Το 1927 δημοσίευσε ένα θεατρικό έργο με τίτλο “Μια στρατηγική των πεινασμένων”.
Διαπνεόταν από μια δυνατή πολιτική συγκρότηση που οδήγησε στην υιοθέτηση του αναρχισμού και του φεμινισμού. Κατά τη φασιστική περίοδο, επειδή αρνήθηκε να δηλώσει πίστη στον βασιλιά και το νέο καθεστώς, έπρεπε να εγκαταλείψει την εργασία της ως δασκάλα, αλλά και τη χώρα. Συνδέθηκε με τον γιο της, Camillo, ο οποίος βρισκόταν ήδη στη Γαλλία, και μαζί με την αναρχική Giovanna Caleffi, υπήρξαν από τις πιο γνωστές προσωπικότητες στον γενικότερο αντιφασιστικό χώρο.
Παρέμεινε στο Παρίσι ακόμα και μετά τη δολοφονία του Camillo από τους σταλινικούς στην Ισπανία το 1937. Στη γαλλική πρωτεύουσα τη βρήκε και το ξέσπασμα του Πολέμου. Επεστρεψε στην Ιταλία και στο Ρέτζιο Εμίλια αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου όπου και πέθανε στις 16 Αυγούστου 1957.
Στον τάφο της υπάρχει η επιγραφή “Μητέρα του Camillo”.