Το 1939, μαζί με άλλους συμμαθητές του οργάνωσαν μια ομάδα για να αγωνιστούν κατά του φασιστικού καθεστώτος. Συνελήφθη στις 12 Οκτώβρη του ίδιου χρόνου μαζί με τους Fabio Fondi, Giovanni La Loggia και Carlo Giovanelli από τη μυστική αστυνομία OVRA. Καταδικάστηκαν σε ένα χρόνο φυλάκιση για «κομμουνιστική δραστηριότητα».
Μετά ο Silvano Fedi επέστρεψε στην Pistoia και πήρε μέρος ξανά στον αντιφασιστικό αγώνα. Αλλά τώρα αυτοκαθοριζόταν ως αναρχικός ή ελευθεριακός κομμουνιστής όπως προτιμούσε ο ίδιος, μετά τις συνομιλίες που είχε με άλλους αναρχικούς της Pistoia. Η παλαιότερη γενιά αναρχικών της περιοχής (EgistoGori, Archimede Peruzzi, Tito Escini κ.ά.) ήρθε σε επαφή με την ομάδα των μαθητών (Fedi, La Loggia, Giovanelli, Filiberto Fedi, Raffaello Baldi, τους αδελφούς Bargellini κ.ά.), με εργάτες και τεχνικούς του εργοστασίου San Giorgio (Tiziano Palandri, Oscar Nesti, Giulio Ambrogi κ.ά.) καθώς μια ακόμα ομάδα (SergioBardelli, Francesco Toni κ.ά.). Ο ενθουσιασμός των μελών της μαθητικής ομάδας συνεπήρε και τους υπόλοιπους και έτσι συγκροτήθηκε η Federazione Comunista Libertaria (Ελευθεριακή Κομμουνιστική Ομοσπονδία) στην πόλη, η οποία μεγάλωσε και άρχισε να συναγωνίζεται το τοπικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
Ο Fedi συνελήφθη ξανά τον Γενάρη του 1942. Με τη πτώση του φασισμού και την ανακωχή της Ιταλίας με τους συμμάχους, ήταν από τους πρώτους που μίλησαν στο πλήθος στην κεντρική πλατεία της πόλης.
Στα 26 Ιούλη 1943 μίλησε σε μια συνέλευση εργατών στο εργοστάσιο San Giorgio όπου κάλεσε τους εργάτες να απεργήσουν. Συνελήφθη ξανά από την αστυνομία του Badoglio. Στη δίκη του ένα μεγάλο πλήθος συγκεντρώθηκε έξω από το δικαστήριο και απαίτησε την απελευθέρωσή του. Οι αρχές αναγκάστηκαν να τον απελευθερώσουν μερικές ώρες αργότερα.
Ελεύθερος πλέον, ο Fedi έγινε ο πιο σπουδαίος αντάρτης στην περιοχή της Pistoia. Το εκεί αντάρτικο τμήμα αποτελείτο από αγρότες, εργάτες, τεχνικούς, μαθητές και σπουδαστές και πρώην στρατιώτες, στην πλειοψηφία τους αναρχικών ή επηρεασμένων από ελευθεριακές ιδέες. Το τμήμα αρχικά είχε δύναμη 50 άνδρες και ονομαζόταν «Squadre Franche Libertarie». Δεν κρυβόταν στα βουνά, αλλά μετακινιόταν συστηματικά μεταξύ της πόλης και των περιχώρων της και επιδιδόταν στην τεχνική του σαμποτάζ ή των ξαφνικών επιθέσεων. Από τις 17 μέχρι τις 20 Οκτώβρη 1943, με μόνο 5 άλλους αντάρτες (Danilo Betti, Brunello Biagini, Marcello Capecchi, Santino Pratesi και Giulio Vannucchi), ο Fedi επιτέθηκε 3 φορές σε μεγάλη αποθήκη όπλων των φασιστών στο Οχυρό Santa Barbera, αποσπώντας μεγάλες ποσότητες όπλων και άλλων υλικών, μέρος των οποίων κρύφτηκε στα βουνά. Μια άλλη φορά επιτέθηκαν στη φυλακή Ville Sbertoli όπου απελευθέρωσαν 54 κρατούμενους, από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν πολιτικοί κρατούμενοι.
Τον Ιούλη και Αύγουστο του 1943, οι αναρχικοί που συνεργάζονταν με τον Fedi, οργάνωσαν τους αγρότες στην Piuvica στην κοιλάδα της Pistoia. Εκεί άλεσαν αλεύρι που κινδύνευε να σαπίσει και έφτιαξαν ψωμί που μοιράσθηκε δωρεάν στον τοπικό πληθυσμό. Ο Fedi έκανε ξεκάθαρο ότι δεν ήταν έτοιμος ν’ αφοπλιστεί όταν έφτασαν στην Ιταλία οι αγγλοαμερικανικές δυνάμεις και ότι η ένοπλη αντίσταση έπρεπε να μετατραπεί σε κοινωνική επανάσταση. Ωστόσο, τα σχέδιά του έμελλε να μην πραγματοποιηθούν καθώς συνελήφθη από μια γερμανική περίπολο και στις 29 Ιούλη 1944 τουφεκίστηκε.
Ακόμα και μέχρι σήμερα οι συνθήκες του θανάτου του δεν είναι ξεκάθαρες και τα γεγονότα οδηγούν στο ότι προδόθηκε. Ο Fedi παραμένει μέχρι σήμερα δημοφιλής και αγαπητός στο λαό της Pistoia.