Σύντομη βιογραφία του Βούλγαρου αναρχικού γιατρού Todor «Tocho» Mitev, που εγκατέλειψε τη χώρα του αρνούμενος να συνεργαστεί με την αστυνομία.
Ο Todor Mitev, με το ψευδώνυμο «Tocho», γεννήθηκε στις 26 Μάρτη 1926 στη Βουλγαρία. Αναμείχθηκε με το αναρχικό κίνημα το 1947. Σπούδασε Ιατρική και ήταν στο τελευταίο έτος των σπουδών του όταν άρχισε να παρενοχλείται από την αστυνομία για τη δράση του.Του είπαν ότι αν τους έδινε πληροφορίες για το αναρχικό κίνημα θα τον άφηναν ελεύθερο. Συζήτησε με τους συντρόφους του το όλο πρόβλημα και συμφωνήθηκε να δώσει άχρηστες πληροφορίες. Μετά από μερικές βδομάδες τον προειδοποίησαν, όμως, ότι θα συλληφθεί επίσημα και θα τον «εξαφανίσουν». Αλλά χάρη στη βοήθεια άλλων αναρχικών και μετά από αρκετές προσπάθειες, κατάφερε να περάσει τα σύνορα το 1950.
Συνελήφθη από τις γιουγκοσλαβικές αρχές και φυλακίστηκε. Αρνήθηκε να εργαστεί για το καθεστώς Τίτο και σπούδασε Ιατρική ξανά, αλλά όμως η πίεση του καθεστώτος τον ανάγκασε να φύγει εκ νέου. Με μια ομάδα συντρόφων και φίλων διέσχισε τα ιταλικά σύνορα και κρατήθηκε σε ένα στρατόπεδο στην Τριέστη. Τελικά, κατάφερε να αποδράσει από εκεί και να περάσει στη Γαλλία, που ήταν το κέντρο του εξόριστου βουλγάρικου αναρχικού κινήματος.
Σπούδασε για μια ακόμα φορά Ιατρική, κάτι που έπρεπε να κάνει εάν ήθελε να εξασκήσει το ιατρικό επάγγελμα στη Γαλλία.
Έγινε μέλος της εκδοτικής ομάδας του αναρχικού κομμουνιστικού περιοδικού «Noir et Rouge» («Μαύρο και Κόκκινο»), αφήνοντας το ξεκάθαρο θεωρητικό και πρακτικό του στίγμα. Έγραψε, ανάμεσα στα άλλα, σπουδαία άρθρα για τη λεγόμενη αυτοδιαχείριση στη Γιουγκοσλαβία, μια κριτική του μαρξισμού και ένα κείμενο υπεράσπισης του έργου του Μπακούνιν
Ταυτόχρονα, διατηρούσε στενή επαφή με το εξόριστο βουλγάρικο αναρχικό κίνημα, αλλά απέφευγε να συμμετάσχει στις εσωτερικές του διαμάχες. Ως γιατρός ανέλαβε την παρακολούθηση του Βούλγαρου αναρχικού Gueorgui Balkanski και του Ivan Ivanov Ratchev και διατήρησε στενή φιλία και με τους δύο. Πλήρωσε για τα έξοδα κηδείας του δεύτερου και με άλλους συντρόφους φωτοτύπησαν τα έργα του και τα έστειλαν στο Διεθνές Ινστιτούτο Κοινωνικής Ιστορίας του Άμστερνταμ και στο Πανεπιστήμιο Nanterre.
Todor Mitev