Γεννήθηκε στην Λαγεάντο του Rio Grande do Sul το 1902 και ήταν η νεότερη από τις αδελφές Martins. Μαζί με τις αδελφές της και άλλα άτομα της οικογένειάς της δραστηριοποιήθηκε στους εργασιακούς και αναρχικούς κύκλους. Ήταν μαθήτρια στο Μοντέρνο Σχολείο της Malvina Tavares, όπως και ο μελλοντικός σύντροφός της Artur Fabião Carneiro.
Μόλις 15 ετών, τον Γενάρη του 1917 κουβάλησε μια βόμβα καμουφλαρισμένη σε ένα μπουκέτο λουλούδια, για να πραγματοποιηθεί επίθεση εναντίον μιας μονάδας ιππικού, σε σύγκρουση που ξέσπασε μεταξύ αναρχικών και στρατού για την δολοφονία ενός εργάτης από το κράτος στην Varzea (εκεί που βρίσκεται σήμερα η Avenida João Pessoa).
Μερικούς μήνες αργότερα, τον Ιούλη, ξέσπασε μια γενική απεργία η οποία θα γίνει γνωστή ως «η απεργία των διπλωμένων όπλων» και η οποία ακινητοποίησε το Πόρτο Αλέγκρε και άλλες πόλεις του Rio Grande do Sul. Η Espertirina και η οικογένειά της έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτή την απεργία. Σύμφωνα με τον εξάδελφό της Marat Μartins: «Με την αδελφή της Eulina, συντρόφισσα του Zenon de Almeida, εγκατέλειψαν το Ρίο Γκράντε για να πάρουν μέρος σε συναντήσεις, διαδηλώσεις και άλλες δράσεις και, πράγματι, σε μια αιματηρή σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής.» Είχε ολοκληρώσει την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και σπούδαζε βιολί, μπορούσε να γράψει και ήταν ενθουσιώδης ομιλήτρια. Ο Zenon και η ίδια εξέδωσαν αρκετά επαναστατικά φυλλάδια και εφημερίδες, διανέμοντας τα στα εργοστάσια και τις εργατικές συνοικίες. Το 1925 μετακόμισε με την Eulina και τον Zenon στο Campos (Ρίο ντε Τζανέιρο) όπου επίσης συνδέεται με αναρχικές ομάδες, οργάνωσε συναντήσεις και έδωσε ομιλίες.
Η Espertirina πέθανε στις 22 Δεκεμβρίου 1942 μετά από επιπλοκές από πρόωρη γέννα, ενώ υπέφερε και από σκωληκοειδίτιδα. Πέθανε πριν φτάσει στην ηλικία των 40 ετών, πιστή στις επαναστατικές της πεποιθήσεις.
