“(Το 1900) όλοι οι αναρχικοί ήσαν μετανάστες, μερικοί από αυτούς διωγμένοι από τις χώρες τους χαρακτηρισμένοι ως “ξένοι προπαγανδιστές” και αρκετοί από αυτούς έχοντας ήδη φυλακιστεί και απελαθεί. Το ελευθεριακό κίνημα άρχισε από αυτούς. Στη δεκαετία του 1980, όλοι οι αναρχικοί είναι Βραζιλιάνοι, κανένας από αυτούς αγράμματος, αρκετοί διανοούμενοι και ακαδημαϊκοί και χωρίς κανέναν κίνδυνο να απελαθούν (…) είναι λοιπόν στο χέρι τους – οπου είναι δυνατόν – να βασιστούν στις εμπιειρίες του παρελθόντος και να κάνουν κάτι φρέσκο για τον 21ο αιώνα”.
Η KSL – Kate Sharpley Library βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσει το θάνατο του Edgar Rodrigues, ιστορικού του αναρχικού κινήματος της Πορτογαλίας και της Βραζιλίας.
Ο Edgar γεννήθηκε το 1921 στη Lavra, λίγο έξω από το Oporto της βόρειας Πορτογαλίας. Ο πατέρας του Manuel Correia, ήταν αναρχοσυνδικαλιστής και εργαζόταν στα γραφεία των λιμένων, ενώ ήταν ένας από τους πολλούς εκείνους αγωνιστές που αντιστάθηκαν στη φασιστικοποίηση των συνδικάτων μετά την επικράτηση του Estado Novo (Νέο Κράτος) το 1926. Ο Edgar μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου κυριαρχούσαν οι συζητήσεις και η προπαγάνδα ενάντια στη δικτατορία Salazar. Ήταν ακόμα μικρό αγόρι όταν έμαθε να τυπώνει αντιφασιστικά φυλλάδια, μηνύματα κ.λπ. με το χέρι.
Έγινε μάρτυρας της σύλληψης του πατέρα του από την μυστική αστυνομία PVDE (που αργότερα μετονομάστηκε σε PIDE) και της φυλάκισής του στις φυλακές της Rua do Heroismo του Oporto και βοήθησε να διοχοτεύονται κρυφά κάποια πράγματα σε αυτόν.
Την περίοδο αυτή ο Edgar συνέλεξε το υλικό που θα αποτελούσε τη βάση για το έργο του “Na Inquisicâo do Salazar”(“Στην ανακριτική του Σαλαζάρ”) που κυκλοφόρησε στη Βραζιλία το 1927. Μέρος του βιβλίου αυτού αποτελούσαν οι επιστολές από τη φυλακή του Luis Portela, ενός άλλου αναρχοσυνδικαλιστή, εχθρού του καθεστώτος Σαλαζάρ.
Ο πατέρας του αποφυλακίστηκε αργότερα “με εγγύηση” και απολύθηκε από την εργασία του. Τότε ο Edgar έγινε μέλος της Political Prisoners’ Aid Committee (Επιτροπή Βοήθειας των Πολιτικών Κρατουμένων) και βοήθησε στη διανομή αντιφασιστικών εφημερίδων.
Κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου Πολέμου, έπρεπε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Μέσα σε ελάχιστους μήνες, αυτός και άλλοι αντιφασίστες στρατιώτες (“υπεράνω υποψίας”) διένειμαν αντιδικτατορικές μπροσούρες με τη βοήθεια του Casimiro Ferreira, από την Braga, ο οποίος ήταν βετεράνος της Ισπανικής Επανάστασης. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Edgar έπρεπε να συνοδεύει αρκετές φορές τον σύμβουλο στρατιωτικής άμυνας (στρατοδίκη) στρατηγό Valdes, σε δίκες αντιφασιστών. Εκεί έγινε πολλές φορές μάρτυρας των δικών-παρωδιών και των σκευωριών που εξελλίσσονταν ενάντια στους αγωνιζόμενους στρατιώτες.
edgar-rodrigues-a-history-of-the-anarchist-movement-in-brazil
