Ο Alexander Nakov γεννήθηκε στη Βουλγαρία τo 1919. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια κι εργαζόταν σε ορυχεία και ως αγρότης. Από τις αρχές του 1937 συμμετέχει στο αναρχικό κίνημα. Το 1941, ο Nakov και πέντε άλλοι αναρχικοί συνελήφθησαν από την αστυνομία και καταδικάστηκαν σε 6 έως 8 χρόνια φυλάκιση. Μετά την απελευθέρωσή του στα τέλη του 1944 συμμετείχε στη δημιουργία της αναρχικής ομάδας «Ελυζέ Ρεκλύ» και της Αναρχικής Ένωσης Νοτιοδυτικής Βουλγαρίας.
Μετά την κήρυξη του αναρχικού κινήματος ως παράνομου από τις κομμουνιστικές αρχές, ο Nakov συνέχισε τη δραστηριότητά του, συμμετέχοντας σε ένα παράνομο αναρχικό συνέδριο και οργανώνοντας την αλληλοβοήθεια και τη συμπαράσταση σε αναρχικούς που καταδιώκονταν από το κράτος. Αποτέλεσμα αυτής του της δραστηριότητας ήταν να συλληφθεί το 1948 και να σταλθεί στο στρατόπεδο εργασίας Belene όπου κρατήθηκε μέχρι το 1953. Μετά την απελευθέρωσή του, συνέχισε την αναρχική δραστηριότητα, με διανομή παράνομων εντύπων και δράση στα δίκτυα αλληλοβοήθειας.
Με την πτώση του καθεστώτος, ο Nakov συμμετείχε στην επανίδρυση της Βουλγαρικής Αναρχοκομμουνιστικής Ομοσπονδίας, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Βουλγαρική Αναρχική Ομοσπονδία. To 2009 κυκλοφόρησε το βιβλίο του ”Φάκελος 1218”. Πέθανε το 2018 σε ηλικία 99 ετών.
“Στις 16 Δεκεμβρίου, νωρίς το πρωί, χτύπησαν δυνατά την πόρτα μας: “Ανοίξτε, είναι η πολιτοφυλακή!” Μας ξύπνησαν όλους -εμένα, τη γυναίκα μου και τα παιδιά μας- η Ιορντάνκα (3 χρόνων τότε) και ο Μαρίνος (9 μηνών) έβαλαν τα κλάματα. Άνοιγοντας την πόρτα είδα δύο αστυνομικούς με παρατεταμένες τις καραμπίνες. Πίσω τους ένας με πολιτικά ρούχα φώναξε: “Συλλαμβάνεσαι! Ντύσου και έλα μαζί μας!” Ντύθηκα στα γρήγορα. Δεν με άφησαν να αποχαιρετήσω τους δικούς μου…Αργότερα μάθαμε πως μας έστελναν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μαζί με άλλους 600 αναρχικούς -άντρες και γυναίκες. Τέτοιο ξαφνικό χτύπημα η “δικτατορία του προλεταριατου” δεν είχε κάνει σε κανέναν άλλον από τους άπειρους της εχθρούς μέχρι τότε.”
Ντοκιμαντέρ για τους επιζώντες του Μπέλενε στην Αγγλική:
“Στο στρατόπεδο είχαν στείλει για “επανεκπαίδευση” ανθρώπους από όλα τα χρώματα της αντιπολίτευσης και εχθρούς του καθεστώτος: εκτός από εμάς υπήρχαν τροτσκιστές, αγρότες, σοσιαλδημοκράτες, φασίστες, πρώην στελέχη του τσαρικού καθεστώτος, πρώην βουλευτές, υπουργοί και παπάδες όλων των θρησκειών. Τελευταίους φέρανε τους λεγόμενους “νεκροθάφτες” -μία κατηγορία ανθρώπων της “λαϊκής δημοκρατίας”, οι οποίοι στις 2 Ιουλίου του 1949, όταν πέθανε ο “πατέρας και δάσκαλος του Βουλγαρικού λαού” Γκεόργκι Δημητρόφ, αντί να κλαίνε και να υποφέρουν, έκαναν γλέντια, γάμους και βαπτίσια, έτρωγαν και επιναν.
Δεν θα επέστρεφα στις σκοτεινές μου αναμνήσεις, εξήντα τεσσάρων χρόνων πριν, εάν δεν έβγαιναν στα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης όλο και συχνότερα διάφοροι πρώην εκτελεστές και νοσταλγοί του χαμένου μπολσεβίκικου “παραδείσου”. Το κάνω πάνω απ’ όλα για τους νέους που δεν γνωρίζουν την αλήθεια για την “εποχή του σοσιαλισμού”, όταν οι μπολσεβίκοι έφτιαξαν 86 στρατόπεδα και φυλακές [σε όλη τη Βουλγαρία], για να καταστείλουν πνευματικά και σωματικά, με σαδιστικές και ιεροεξεταστικές “δραστηριότητες”, όλους τους τους αντιπάλους.” (από “Αυτολεξεί”)
Μνήμες από το μπολσεβίκικο πογκρόμ κατά των αναρχικών
Το ντοκουμέντο που ακολουθεί έχει υποκλαπεί από τα αρχεία της Αστυνομικής Διεύθυνσης Pernik της Βουλγαρίας σχετικά με τον αναρχικό αγωνιστή Alexander Metodiev Nakov. Η δημοσίευση έγινε από την εξόριστη Βουλγαρική Ελευθεριακή Ένωση (ULB) στην οποία ανήκει ο σχολιασμός.: Ο αναρχικός Alexander M. Nakov μέσα από τα Αρχεία της κρατικής ασφάλειας της Λ.Δ. Βουλγαρίας
Alexander Nakov (1919-2018): Συνέντευξη με τον Βετεράνο του Αναρχικού Κινήματος Βουλγαρίας