Το κείµενο αυτό γράφτηκε από τον σύντροφο Α.Π. στο τέλος του 1985. Παρ’ όλο ότι αποτελεί προσωπική του προσπάθεια, εκφράζει παράλληλα και τη γενικότερη άποψη των Κυπρίων Αναρχικών που συνέβαλαν (θεωρητικά και πρακτικά) στη διαµόρφωση της τελικής του µορφής.
Το εθνικό στη Κύπρο είναι µέρος της καθηµερινότητας Γεννιέσαι µ’ αυτό, ακούς παντού να µιλάνε γι’ αυτό και σχεδόν δεν µπορείς να φανταστείς το κόσµο χωρίς αυτό. Άσχετα αν στη συγκεκριµένη του µορφή το εθνικό σηµαίνει διαιρετικά πράγµατα κάθε καµιά δεκαριά χρόνια (λ.χ. ένωση, ανεξαρτησία, κατοχή της Β. Κύπρου). Ο κόσµος ντατευµένος απ’ τους πολιτικούς τους, µιλάει λες και το πρόβληµα υπήρξε πάντοτε το ίδιο και ώρες σου δίνει την εντύπωση ότι δεν µπορεί να φανταστεί έναν κόσµο χωρίς αυτό το θέµα. Η ακροαριστερά που ξεπρόβαλε µετά το ‘74, δεν ξέφυγε, φυσικά, απ’ αυτές τις ανησυχίες. Αντίθετα, τις έκανε κέντρο της προβληµατικής της. Προσπάθησε να εισάγει µια κάποια κοινωνική κριτική µέσα από την κλασική θέση του αριστερού εθνικισµού, ότι οι άρχουσες τάξεις ξεπουλούν τον εθνικό αγώνα