Η FAI -και αυτό πρέπει να λεχθεί- ήταν μια ιδέα, μια πρόταση που προήλθε από τον Πορτογάλο αγωνιστή Manuel Joaquim de Sousa, με την υποστήριξη του Manuel Peres Fernandes, ο οποίος είχε απελαθεί από τη Βραζιλία το 1919 από την κυβέρνηση Epitacio Pessoa και είχε βρει καταφύγιο στη Λισαβόνα το 1923-1924 με τον γιατρό Pedro Vallina και την οικογένειά του.
Η πρώτη σκέψη για τη συγκρότηση της FAI κατατέθηκε για πρώτη φορά στο συνέδριο εργατικών οργανώσεων από την Πορτογαλία και την Ισπανία, που πραγματοποιήθηκε στην πορτογαλική πόλη Evora το 1923.
Ο Manuel Joaquim de Sousa, γεννημένος στο Oporto αγωνιστής, ήταν εξαιρετικά δραστήριος και έγραψε βιβλία μεγάλης ιστορικής σημασίας.
Το συνέδριο παρακολούθησαν και οι εκπρόσωποι της CNT Manuel Peres, J. Ferrer Alvarado και Sebastian Clara, ενώ η πορτογαλική CGT εκπροσωπήθηκε από τους Manuel Joaquim de Sousa και Jose da Silva Santos Arranha.
Ήταν στην πραγματικότητα σε αυτή την μάζωξη εκπροσώπων των ελευθεριακών συνδικαλιστικών οργανώσεων της Ιβηρικής που ο Πορτογάλος Manuel Joaquim de Sousa πρότεινε τη συγχώνευση του συνομοσπονδιακού ελευθεριακού κινήματος της Ιβηρικής χερσονήσου, ενώνοντας τους Πορτογάλους και τους Ισπανούς αναρχικούς σε ένα ενιαίο σώμα. Από την αρχή είχε την υποστήριξη του Manuel Peres που είχε γεννηθεί στην Ισπανία, αλλά είχε μεγαλώσει στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου είχε ανακαλύψει τον αναρχισμό.
Τον Μάιο του 1926, έχοντας ολοκληρώσει το έργο του, ο Manuel Joaquim de Sousa εκπροσώπησε την πορτογαλική CGT στο συνέδριο της Μασσαλίας. Ο Manuel Peres ήταν εκπρόσωπος της Πορτογαλικής Αναρχικής Ένωσης (UAP). Τριάντα αντιπρόσωποι γαλλικών και ισπανικών ομάδων καθώς και της IWMA παρακολούθησαν το συνέδριο. Ο Armando Borghi συμμετείχε ως εκπρόσωπος της Ιταλικής Συνδικαλιστικής Ένωσης (USI).
Ο Edgar Rodrigues για τις απαρχές της Ιβηρικής Αναρχικής Ομοσπονδίας
