Το αναρχικό επαναστατικό κίνημα στη Νότια Αφρική βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την ίδρυση της Zabalaza Anarchist Communist Federation(ZACF) μιας περιφερειακής αναρχικής ομοσπονδίας που συνενώνει τις ομάδες Bikisha Media Collective (BMC), Zabalaza Books (ZB) και Zabalaza Action Group (ZAG) – οι οποίες είναι μέλη της Διεθνούς Ελευθεριακής Αλληλεγγύης (ILS) – καθώς και της ομάδας του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού και ορισμένων μεμονωμένων αγωνιστών.
Η ZACF – η οποία θα δρα κάτω από ένα προσωρινό πρόγραμμα (του οποίου οι βασικές παράμετροι δημοσιεύονται στη συνέχεια) μέχρι που θα συγκαλεστεί ένα συνέδριο μέχρι το τέλος αυτού του χρόνου – έχει παρουσία στις πόλεις Γιοχάνεσμπουργκ, Ντούρμπαν και Κέϊπ Τάουν καθώς και μια δραστήρια ανάμειξη στις συσπειρώσεις ομάδων με την επωνυμία United Social Movements (USM) που αριθμούν περίπου 200.000 αγωνιστές στις πόλεις αυτές. Η Ομοσπονδία θα εκλέξει ένα γραμματέα διεθνών σχέσεων και ένα βοηθό περιφερειακό γραμματέα καθώς και μια ομάδα εργασίας για να συντάξει το τελικό πρόγραμμα της ZACF.
Πρόγραμμα της Αναρχικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας Zabalaza
- 100 και πλέον χρόνια εργατικού διεθνισμού στη Νότια Αφρική – Μια εισαγωγή του James Pendlebury(ZACF)
Επί δεκαετίες, ο εθνικισμός – των Αφρικανών ή των Αφρικάνερ – ήταν η κυρίαρχη ιδεολογία στη Νότια Αφρική. Παρέσυρε την εργατική τάξη σε μια “ενότητα” με τα αφεντικά και διαίρεσε τους εργάτες από τους συντρόφους τους εργάτες. Υποσχέθηκε ελευθερία, αλλά έφερε καταστολή. Υποσχέθηκε ψωμί και έφερε πείνα. Ο εθνικισμός μπορεί να παίξει έναν “προοδευτικό” ρόλο όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση ενός καταπιεστικού καθεστώτος, αλλά όταν βρίσκεται στην εξουσία γίνεται συνεχώς ένα όπλο ενάντια στην εργατική τάξη. Τα πογκρόμ του Μάη του 2008 αποτελούν την πιο πρόσφατη καταστροφή που έχει άμεση σχέση με τον εθνικισμό.
Ο επαναστατικός διεθνισμός της εργατικής τάξης εμφανίστηκε στη Νότια Αφρική τον 19ο αιώνα, αλλά έγινε υπολογίσιμη δύναμη κατά τη δεκαετία του 1910. Αυτή την εποχή, το νοτιοαφρικανικό κράτος είχε μόλις δημιουργηθεί και τα όριά του δεν καθόριζαν και την εθνική ταυτότητα των κατοίκων του. Η εργατική τάξη, συγκεκριμένα, ήταν διεθνής. Λευκοί εργάτες ήσαν μετανάστες από περιοχές της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Αυστραλίας, ενώ οι μαύροι εργάτες έρχονταν από όλα τα μέρη της Αφρικής για να εργαστούν στα χρυσωρυχεία του Γιοχάνεσμπουργκ. Υπήρχαν εθνικές διαφορές, αλλά ανάμεσα σε αρκετούς εργάτες αυτές οι διαφορές σπανίως συνέπιπταν με τα σύνορα μεταξύ των κρατών τα οποία είχαν τότε συγκροτηθεί από τον βρετανικό, γερμανικό και πορτογαλικό ιμπεριαλισμό.
- Ταξικός πόλεμος και ιμπεριαλισμός στην Ελλάδα
Shawn Hattingh (ZACF)
Καθώς η κρίση στην Ευρώπη έχει ενταθεί, ο ταξικός πόλεμος και ο ιμπεριαλισμός έχουν εμβαθύνει στην Ελλάδα. Πράγματι, η ελληνική εργατική τάξη έχει υποστεί περαιτέρω επιθέσεις σε βάρος της από την τοπική άρχουσα τάξη -που αποτελείται από τους καπιταλιστές και υψηλόβαθμους κρατικούς αξιωματούχους- και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Για να εκταμιευθεί το τελευταίο «ποσό διάσωσης» από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), ένα σχέδιο διάσωσης που πηγαίνει κατ’ ευθείαν στις τράπεζες που κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος του χρέους του ελληνικού κράτους, το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε από τις γερμανική, γαλλική και αμερικανική άρχουσες τάξεις να μειώσει και πάλι τις συντάξεις κατά περισσότερο από 15%, να ιδιωτικοποιήσει πλήρως την κοινή ωφέλεια, να περικόψει για μια ακόμη φορά τις κοινωνικές δαπάνες και να εφαρμόσει περισσότερες περικοπές μισθών, συμπεριλαμβανομένης και της μείωσης κατά 22% του κατώτατου μισθού. Μέχρι το 2014 προβλέπεται ότι το ελληνικό Κράτος θα μειώσει τις δαπάνες, κυρίως στις κοινωνικές υπηρεσίες, κατά επιπλέον 12 δισεκατομμύρια ευρώ. Όλα αυτά έρχονται αναδρομικά ως μέρος των προηγούμενων γύρων των μέτρων λιτότητας και η ελληνική εργατική τάξη βρίσκεται υπό σοβαρή πίεση: ο αριθμός των αστέγων αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς και η ανεργία εκτοξεύτηκε τελευταία στο 20%. Γιατί οι άρχουσες τάξεις επιτίθενται στην εργατική τάξη;
Ταξικός-πόλεμος-και-ιμπεριαλισμός-στην-Ελλάδα-